De moeder van Erwin Mortier lijdt aan alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Dit moedergetijdenboek is geen roman.
Mortier haalt willekeurige herinneringen op. Soms zijn die maar één alinea lang, soms hebben ze iets van een gedicht, dan weer van een brokkelige dialoog. En al het blanco in het boek staat voor haar verlies van taal, van gedachten, van zichzelf. De scherven die overblijven doen pijn, tonen het schrijnende verschil tussen wat was en nu is geworden.
Hartverscheurend maar wonderschoon.


In samenwerking met het Davidsfonds.

Vooraf inschrijven via maria.baets@skynet.be